Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις

 Δεν ανήκω σε καμία οργάνωση, και δεν θέλω να κάνω τον μάγκα. Η προεκλογική/μετεκλογική περίοδος που διανύουμε είναι όντως δύσκολη και οι πολιτικοί χειρισμοί ιδιαίτερα δύσκολοι. Στην “μπλογκόσφαιρα” ακούγονται αρκετά, άλλα αξιόλογα και άλλα όχι. Δεν θέλω τόσο να συμμετέχω στην συζήτηση, καθώς αν έχεις να πεις μισά πράγματα μερικές φορές καταλήγεις να κάνεις κακό, αντί για καλό. Με αυτή τη διευκρίνιση θα ασχοληθώ μονάχα με μια ιδέα.

  Έχουμε συνηθίσει εδώ και χρόνια να δικαιολογείται κάθε πολιτική με κάποιο απόσπασμα από τον Λένιν. Επαναλαμβάνεται σήμερα η λενινιστική τακτική του μπολσεβίκικου κόμματος (και όχι μόνο) τον Φλεβάρη του 17, στην Γερμανία την ίδια περίοδο και στις συμβουλές του Λένιν στους αριστεριστές της Αγγλίας (http://www.marxists.org/archive/lenin/works/1920/lwc/ch09.htm ), για την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στα πλαίσια μιας λογικής να μπορέσει να αφουγκραστεί  όσους απογοητευτούν από την “αριστερή κυβέρνηση”. Και εγώ σκέφτομαι, ότι αυτός είναι ένας ιδιαίτερα αφηρημένος λενινισμός. Μια τακτική σε προεπαναστατική περίοδο δεν μπορεί να είναι εσαεί σωστή τακτική. Πόσο μάλλον στις σημερινές συνθήκες, όπου ο λαός προέρχεται από μια περίοδο κυριαρχίας της αντεπανάστασης (και όλων των απόψεων που συνδέονται με αυτό), συνθήκες πολιτικής απειρίας του λαού, ελλιπούς και προβληματικής οργάνωσης (και μάλιστα με προβληματικά ακόμη εργατικά σωματεία), άρα ανετοιμότητας για μεγάλες μάχες, συνθήκες που κατακρίνονται έντονα (και σωστά) οι πολιτικές κολοτούμπες κλπ. αν στηρίξει κανείς κριτικά τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος, στην αποτυχία μιας “αριστερής κυβέρνησης” να σε ταυτίσουν με αυτούς. 

  Συμφωνώ με αυτούς που λένε ότι αν το ΚΚΕ στήριζε κριτικά το ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν κολοσσιαίο λάθος. Όμοια, συμφωνώ ότι επικοινωνιακά η προβολή στρατηγικού στόχου ως μοναδικό σημείο αναφοράς είναι προβληματικό. Βλέπουμε ξανά την ίδια κατάσταση με τις αγροτικές ανταλλαγές χωρίς μεσάζοντες. Ενώ το ΚΚΕ είχε δίκιο από στρατηγική σκοπιά, πρακτικά είχε πρόβλημα. Δεν μπορείς να λες σε αυτόν τον κόσμο που πηγαίνει σε αυτά ότι είναι λάθος, καθώς διαμέσου αυτού του τρόπου βρίσκει μια μικρή διέξοδο στα οικονομικά του προβλήματα. Δεν μπορείς να κάνεις κριτική αν δεν ξεκινάς πρώτα από τις ίδιες τις ανησυχίες του κόσμου. Όσο κινητοποιείται ο λαός αναπόφευκτα θα κάνει λάθη. Δεν μπορείς να λες μονάχα “κάνεις λάθος”, αλλά να ξεκινάς από τον ορθολογικό πυρήνα και εκείνο που τον απασχολεί για να του δείξεις ότι τελικά αυτή η πράξη είναι λάθος. Ειδάλως θα σου γυρίσει την πλάτη και δεν πρόκειται να θυμάται μετά ότι “επιβεβαιώθηκες”, αλλά ότι τότε του πήγες κόντρα. Τέλος είναι σημαντικό να κατανοεί κανείς τα διακυβεύματα της εποχής και να κάνει τις κριτικές του αναλόγος. Το λέω αυτό, διότι ιδιαιτέρως μετά τις εκλογές η επίθεση στο ΚΚΕ είναι μια ακόμη φορά ανήθικη. Για όσους θέλουν να έχουν αναφορά στο κομμουνιστικό κίνημα οφείλουν να τοποθετούνται στις απίστευτες δεξιές επιθέσεις που δέχεται αντί να θεωρούν κύριο να αντιπαρατεθούν σε αυτό “από τα αριστερά”. Και αυτό το λέω χωρίς να είμαι ΚΚΕ.

  Αυτές τις λίγες παρατηρήσεις, χωρίς να κάνω τον μάγκα σε αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες του μετεκλογικού/προεκλογικού αγώνα.