Δεν είναι εφικτή μια συγκεκριμένη ανάλυση ολόκληρου του αποτελέσματος, θα επικεντρωθώ σε ορισμένα σημεία.
α.) Οι εκλογές όντως είναι δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης. Από αυτήν την άποψη επιβεβαιώνεται η ανωριμότητα της σε αυτό το στάδιο. Είναι θετικό ότι υπάρχει στροφή προς τα αριστερά (με την ευρεία έννοια), και ενδεικτικό των διαθέσεων εντός του κινήματος η άνοδος του Συριζα. Η διεκδίκηση με ηγεμονικούς όρους για κυβέρνηση αριστεράς έστρεψε κόσμο ακόμα πολιτικά ανώριμο από το ΚΚΕ (που κράτησε κατά τη γνώμη μου την καλύτερη εκλογική στάση, μια στάση με πολλούς κινδύνους, διότι με τις αυταπάτες του Συριζα για αριστερή κυβέρνηση έστρεψε αρκετό κόσμο ενάντια του γιατί δεν ικανοποιεί το σημερινό τους όνειρο που δεν είναι άλλο από το νέο “ΠΑΣΟΚ 1981”) και Ανταρσυα (που η στάση του είναι πιο κοντά στον Συριζα παρά στο ΚΚΕ). Η δική μου αναμονή για διψήφιο νούμερο και ΚΚΕ και Συριζα δεν επιβεβαιώθηκε κυρίως λόγο αυτού. Η μεγάλη αποχή είναι επίσης έκπληξη της περιόδου, δεδομένου ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, παρά την αντιπάθεια του για τα κόμματα, καθόταν και διάβαζε προγράμματα για να δει τι θα ψηφίσει.
β.) Σε σχέση με το προηγούμενο είναι κατανοητό πως σε συνθήκες όπου ο λαός και οι εργάτες μόλις αρχίζουν να ξυπνάνε από το λήθαργο τους, να υπάρχουν τεράστιες αυταπάτες, αυταπάτες τις οποίες θα σπάσει η εξέλιξη της ταξικής πάλης. Είναι όμως σημαντικό να μπορέσει η αυθεντική αριστερά να κερδίσει όλους όσους κατά τη διάρκεια απογοητεύονται. Μέχρι στιγμής (για λόγους που δεν θα αναλυθούν εδώ) η κομμουνιστικής αναφοράς αριστερά έχει αποδειχθεί αρκετά δυσκίνητη, γεγονός που έχει ως θετικό μια πιο αργή αλλά αποτελεσματική δουλειά στους εργαζομένους, και ως αρνητικό το γεγονός πως δεν μπορεί εύκολα να αφουγκραστεί (ως ένα σημείο) τις ανησυχίες ενός πλατύτερου κόσμου. Η εν λόγω παρατήρηση απαιτεί αρκετή ανάλυση που δεν είναι εφικτή αυτή τη στιγμή.
γ.) Η μεγάλη διάχυση της “ψήφου αγανάκτησης και οργής” οφείλεται και σε φαινόμενα στα οποία έχει ευθύνη η αριστερά. Από την αρχή του ΔΝΤ η αριστερά λειτούργησε ως αγκιτάτορας (ως μέσο που ξεσηκώνει τον κόσμο). Με βάση αυτή τη λογική κυριάρχησε η δημοσίευση στοιχείων, τα βίντεο με σκοπό να εξοργίζουν, το πολιτικό κουτσομπολιό, η επίθεση σε πρόσωπα και όχι πολιτικές. Όλα αυτά είχαν, κατά τη γνώμη μου, αξία κατά τις πρώτες στιγμές της ταξικής πάλης εντός ΔΝΤ. Λειτούργησαν θετικά στην κινητοποίηση του κόσμου, στον απεγκλωβισμό από ΠΑΣΟΚ/ΝΔ. Την ίδια στιγμή όμως, η ρηχή αυτή πολιτική απεύθηνση από ένα σημείο και μετά λειτουργεί αρνητικά καθώς με όλα τα παραπάνω μπορούν να “παίζουν” όλοι, από τους αριστερούς ρεφορμιστές μέχρι Καμμένο, ΧΑ κλπ. Παράλληλα ο πατριωτικός λόγος (ως αποκλειστικός λόγος, απουσία ταξικής προσέγγισης) δεν θα μπορούσε παρά να βρει καλύτερο εκφραστή της τον Πάνο Καμμένο ως εκπρόσωπο κομματιών της αστικής τάξης και του αστικού κράτους. Η ιστορία της Ρωσίας με τον λόγο του Ζουγκάνοφ (πατριωτικά και μάλιστα στα όρια του εθνικισμού)και τον Πούτιν (που είχε ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα) επαναλαμβάνεται. Οφείλει η αριστερά να λειτουργεί πιο διαφωτιστικά, “να εξηγεί, να εξηγεί, να εξηγεί”. Με πυροτεχνήματα μπορεί να εντυπωσιάζεις αρχικά, εύκολα όμως χάνεις ότι κέρδισες στην συνέχεια. Η άμεση αντίληψη και η “ευκαιριακή φαντασία”, έναντι πολιτικής εμβάθυνσης, οδηγούν στα σημερινά αποτελέσματα.
δ.) Εντυπωσιάζουν άνθρωποι (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) που μέσα στην αφέλεια τους φαντασιώνονται ότι οι πολιτικές απόψεις μπορούν να κριθούν μονάχα στα πλαίσια μιας αφηρημένης επιστημολογίας περί “αλήθειας - πλάνης”. Η απομόνωση οδηγεί σε τέτοιες ρηχότητες. Στην πραγματική ζωή υπάρχουν φαινόμενα που εμφανίζονται και χάνονται χωρίς καμία επίδραση στην εξέλιξη, φαινόμενα που έχουν επίδραση στην εξέλιξη, υπάρχουν μικροαστικές συνειδήσεις, ρεφορμιστικές αντιλήψεις, απάτες, πλάνες κλπ. Οι αγαθές προθέσεις ποτέ δεν αρκούν ακριβώς λόγο της αοριστίας τους. Η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη, οι απαντήσεις δύσκολες, και έτσι θα είναι συνεχώς.
Ε.) ΟΛΑ τα μαζικά φαινόμενα της κοινωνικής ζωής έχουν υλική βάση. Η ύπαρξη 21 φασιστών στην βουλή προκαλεί τρόμο. Είναι λάθος όμως να νομίζει κανείς πως 440.000 ψήφισαν ΧΑ χωρίς να γνωρίζουν τι αυτό σημαίνει. Είναι γνωστό σε όλους ότι η ΧΑ επικεντρώνει μονίμως στο θέμα των μεταναστών. Η μετανάστευση στην Ελλάδα παρουσιάζει διαφορετικά χαρακτηριστικά στην εξέλιξη της. Είναι πολύ διαφορετική από την περίοδο μετά το 91, με αυτήν των αρχών του 2000 και αυτήν εντός της κρίσης. Έχουμε (δυστυχώς) έντονο φαινόμενο λουμπενοποίησης μεταναστών λόγο των συνθηκών στις οποίες αναγκάζονται να ζήσουν. Αυτό οδηγεί αρκετούς ‘Ελληνες να λένε στους αντι-ρατσιστές “έχετε δίκιο σε αυτά που λέτε, αλλά δεν βλέπεται ότι εδώ έχουμε πρόβλημα;”. Θεωρώ ότι οι Έλληνες μέχρι στιγμής δεν είναι ρατσιστές, αλλά βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτόν, στα όρια του ρατσισμού. Η ΧΑ με τις επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών, με συμμορίτικο πόλεμο σε μερικές πλατείες κ.α. κατάφερε να κερδίσει κόσμο από τις φτωχότερες περιοχές της Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Σε περιοχές όπου κατοικούν κατά παράδοση μεσαία στρώματα σήμερα απορούν πως κατάφερε η ΧΑ να πάρει τέτοιο ποσοστό. Διότι ζούνε σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από τις φτωχότερες περιοχές. Το μεταναστευτικό είναι βόμβα που περιμένουμε να σκάσει (με βάση τις εμπειρίες του παρελθόντος, μπορούμε να περιμένουμε μεγάλες ρατσιστικές πορείες, κάψιμο σπιτιών κλπ.). Είναι απαραίτητο όσο υπάρχει καιρός, και οι Έλληνες δεν είναι ακόμα ρατσιστές, να δράσουμε σε αυτές τις περιοχές. Είναι απαραίτητο να ενισχύσουμε (πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο) τους δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Αυτό θα μπορούσε πχ. να γίνει με κοινές εκδηλώσεις (πχ. μετανάστες να παρουσιάσουν στοιχεία της κουλτούρας τους στον λαό), με κοινές πορείες σε αυτές τις περιοχές. Στόχος πρέπει να είναι η “από-λουμπενοποίηση” και οι ανθρώπινες συνθήκες για όλους, με σπίτια ανθρώπινα για τους μετανάστες, με δουλειά για όλους κλπ. Επειδή όμως αυτά είναι το maximum της περιόδου, το minimum είναι ζήτημα να βρεθεί για να αποτελέσει αρχικό πόλο συσπείρωσης.
στ.) Κατά 99% πάμε σε δεύτερες εκλογές, όπου θα έχουμε μεγάλη άνοδο ΣΥΡΙΖΑ και Καμμένου. Η πολιτική ευελιξία θα καθορίσει πολλά εντός της βουλής. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος όμως, τα πάντα στην κοινωνία είναι ακόμα ανοιχτά. Είναι βεβαίως φανερό ότι απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση για δράση σήμερα, ο δονκιχωτισμός αργοπεθαίνει.
Πολύ καλογραμμένο κείμενο. Εγώ θεωρώ βέβαια πως η τακτική του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα είναι αλλοπρόσαλλη αλλά τέλοσπάντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ καθόλου με αυτό που λες. Απλός εγώ βαθμολογώ στα θετικά του την δουλειά μυρμηγκιού στο εργατικό κίνημα σε μια προσπάθεια ανάπτυξης μιας δεύτερης τάσης στο κίνημα (η μια με τα χαρακτηριστικά των πλατειών, η άλλη σε πιο εργατική κατεύθυνση) και μια πάρα πολύ σωστή στάση στις εκλογές όσον αφορά το “δεν συμμετέχω σε καμία κυβέρνηση” και άλλα. Επίσης βαθμολογώ στα θετικά την προσπάθεια να ανοίξει μια συζήτηση για την πέρα του καπιταλισμού ανάπτυξη. Αυτή γίνεται με τους πλέον αρνητικούς όρους, αλλά γίνεται. Στα αρνητικά πέρα του σεχταρισμού του, την υποτίμηση του μνημονίου (σαν να είναι απλά μια μονάχα εκδοχή των αντεργατικών μέτρων που περνάνε σε όλη την Ευρώπη, αγνοώντας τις στεγνές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις Γερμανίας κλπ.) και άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήFenete oti h eksodos apo to euro (monaxa) den htan pote kai toso epikindini oso legane. Simera anetheoroune toso eukola pou fenete ti pexnidi paizotan http://www.alterthess.gr/content/fitch-anektoi-oi-kindynoi-apo-eksodo-tis-elladas-apo-eyro
ΑπάντησηΔιαγραφή